Spanje en Marokko 2018
11 januari 2018
Dinsdag 2 januari.
We zijn met de voorbereidingen voor het vertrek klaar en besluiten om 14.00 uur te gaan rijden. Kilometerstand is 147007 . Het is goed weer en komen zo tegen half 6 aan op de camperplaats in Milsbeek, iets ten zuiden van Nijmegen. Er staan geen campers en we besluiten niet op het gras te gaan staan maar op de verharde parkeerplaats. We krijgen die nacht veel regen en het begint hard te waaien. Tegen 4 uur 's nachts besluiten we hier weg te gaan; om te voorkomen dat we vast komen te zitten. We gaan inde luwte bij het voetbalveld.
Woensdagmorgen vertrekken we met wind en weinig regen; we "laveren"een beetje tussen de buien door. We overnachten op een grote parkeerplaats, 100 km ten noorden van Dijon. We slapen goed. De volgende ochtend is het nog donker als we vertrekken en we hebben veel regen. Het rijdt niet prettig.
Pas na Lyon knapt het weer op en rijden we veel prettiger naar Zuid-Frankrijk. Tegen 3 uur komen we in Serignan aan. We hebben nu 1450 km. op de teller. Jaap en Anneke verwelkomen ons; samen zullen we naar Marokko gaan. Het weer is prima. Droog en een temperatuur van 20 graden.
Vrijdagochtend 5 januari gaan we tegen 9 uur weer verder.
Het weer is prima en we kunnen buiten de lunch nuttigen. Via Le Boulou rijden we Spanje in richting Hospitalet; iets ten zuiden van Cambrils. De bekende camperplaatsen zijn er eigenlijk niet meer; één is afgesloten en op de andere is een aantal plaatsen voor gehandicapten ingericht. We gaan naar de grote vlakte bij de ramblas.Er staan 2 campers.
We blijven hier het weekend staan en willen even bijkomen. De teller staat op 1900 km. Bij nader inzien vertrekken we zaterdag. Het heeft de hele nacht geregend met een flinke onweer. Het weer is vandaag niet mooi genoeg en de voorspellingen zijn ook niet geweldig. We toetsen Murcia in op de navi. We hebben een goede vierbaansweg en het weer knapt op. We rijden erg vlot en de bijna 500 km. zit erop tegen 3 uur. We gaan naar de grote parkeerplaats in Murcia waar alle voorzieningen voor campers zijn.
Het journaal laat zien dat de snelwegen ten noorden van Madrid volledig zijn dichtgesneeuwd. Vele automobilisten moeten in de auto overnachten. Een groot verschil in weer ten opzicht van het weer bij ons. We hebben nu in totaal 2400 km.
Maandag 8 januari blijven we op deze plaats staan. Vannacht heeft het licht gevroren. De zon komt op en de lucht is onbewolkt. Het belooft een mooie dag te worden. We brengen wat tijd door in het ultramoderne winkelcentrum.
Dinsdag 9 januari. We doen de gebruikelijke verzorging en reizen verder. We willen naar de kust om daar nog eens te overnachten voor we naar Algeciras gaan. Onderweg lunchen we bij een stuwmeer.
Het ziet er erg verzorgd uit. Opvallend is hier, net als in andere delen van Spanje, de erg lage waterstand. Het huisje links is voor de stroomvoorziening; voor welke is niet helemaal duidelijk. Er is geen informatie verder te krijgen.
We rijden door naar Motril en zoeken aan het strand een plekje. Opvallend is dat we hier 10 jaar terug ook zijn geweest.
Woensdag 10 januari. We vertrekken tegen half 9. We tanken diesel en LPG en rijden via een goede vierbaansweg,maar wel erg druk, naar Algeciras.
We kopen onze tickets bij Guttierrez en gaan naar de camperplaats vlak bij. Er staan meerdere campers te wachten voor de overtocht. Wij hebben geboekt voor donderdag om half 12. We doen nog boodschappen bij de Lidl en zijn klaar voor vertrek morgen.
Donderdag 11 januari. We vertrekken vandaag naar Marokko. We hebben geboekt voor de boot van 11.30 uur. We gaan op tijd; de weg ernaar toe duurt ongeveer een kwartier. Aan de haven begint het wachten. De boot vertrekt om 12.00 uur.
De zee is tamelijk rustig; voor het maken van mooie foto's is het te nevelig. Toch zien we Gibraltar liggen als we vertrekken.
We komen tegen half 2 aan in Tanger Med.
De boot waarmee we zijn overgegaan is een vrij grote. Er gaan vele vrachtauto's, luxe auto's en campers op.
.
De haven van Tanger is vrij nieuw. Een erg groot verschil met die van Ceuta, waar we 10 jaar geleden aan land kwamen.
De grensformaliteiten zijn echter nog erg primitief. Het duurt zo ongeveer anderhalf uur voor we verder kunnen rijden.
Een voordeel is wel dat het in Marokko een uur vroeger is. Dat scheelt weer. Na de lunch vertrekken we richting Asilah; ongeveer 80 km. verder. Min of meer op advies van de verkeerspolitie nemen we de Route National. Dat hebben we geweten; de weg was zo verschrikkelijk slecht dat we na 10 km. terug zijn gegaan en de autobaan hebben genomen. We komen tegen plaatselijke tijd half 5 op de camperplaats in Assilah.
Een leuke plek met uitzicht op zee. De "werknemers" op deze camperplaats; die ons een plaats toewijzen, vragen om een blikje bier. Dit is gebruikelijk dat er gevraagd wordt naar alcohol. (Allah is met vakantie). Vandaag gaan we erin mee; het moet geen gewoonte worden.
De plek is erg rustig; we horen de zee. Het slapen zal best lukken.
Vrijdag 12 januari. Vanochtend eerst de huishoudelijke acties gedaan. Ineke heeft gewassen en zelf heb ik bij de Maroc Telecom een internetkaartje geregeld. We hebben nu tot 12 maart internet.
's Middags hebben we de kashba van Asilah bezocht. Een goed uitziende en leuke kashba. 's Avonds in de camper de website bijgewerkt en tv gekeken. we hebben nu geen Canal Digitaal meer maar een andere provider die meer bereik moet hebben. Het werkt prima.
Zaterdag 13 januari. Vannacht is het vrij koud geweest. De weersvoorspelling is wat minder; bewolkt en weinig zon.We rijden een eindje verder naar de haven van Larache; de camperplaats stelt niets voor. We toetsen de coördinaten in van de c.p. waar we 10 jaar geleden terug ook zijn geweest. De toenmalige eigenaar Comarit; een veerbootmaatschappij is failliet, maar de camperplaats is er nog steeds en ziet er redelijk uit.
De voorzieningen zijn prima. Je kunt er water tanken; w.c. legen en zelfs zijn er toiletten, warme douches en stroom.
De plaats waar we ons nu bevinden ligt tussen Tanger en Kenitra. Het weer knapt alleszins op. We hebben tot nu toe in totaal 3200 km. gereden. Van huis tot de boot in Algeciras was 3000km.
Zondag 14 januari. Het regent steeds in Larache; we verzorgen één en ander en rijden dan richting Rabat. Het weer is redelijk en we vinden 12 km. voor Rabat een camperplaats achter een Shell-station. We blijven hier niet en rijden zo tegen half 5 naar Rabat waar ook een camperplaats is. Het is erg druk in Rabat en een camperplaats vinden we dan ook niet; ze zijn niet meer beschikbaar. Nu besluiten we terug te gaan naar de plaats bij het Shell-station. Morgen gaan we wel met de bus of de taxi naar Rabat; de weersvoorspelling geeft aan dat het droog blijft.
Maandag 15 januari. Een medewerker van het Shell-station is ons behulpzaam een taxi aan te houden. Het is zo druk met deze vorm van vervoer dat dit niet lukt. We worden door iemand die hier vaker bij de Shell komt privé naar de tram in Salé gebracht. Salé is een voorstad van Rabat en vanuit hier kunnen we met de tram naar het centrum van de stad. Dit is een voorbeeld van hoe de mensen met hun toeristen omgaan. Zeer vriendelijk en behulpzaam. Voor de reis wil hij niet betaald worden. we lopen naar de Hassan de tweede toren.
De Hassantoren is één van de meest prestigieuze monumenten van de stad. De toren is de onvoltooide minaret van de Hassanmoskee. Tegenover de toren bevindt zich het mausoleum van Mohammed V. Hij is de vader van de Marokkaanse onafhankelijkheid.
Buiten de 4 zijden staan militairen van de Koninklijke Garde op wacht.
Het mausoleum zelf is van Italiaans marmer en rust op een 3.5 meter hoog platform.
Binnenin de koepel staat de sarcofaag van Mohammed V.
Zeer opvallend is de twaalfkantige koepel.
Na dit bezoek lopen we naar de oude kashba. Deze is nog volledig intact en alles is bewoond.
De postbode wurmt zich een weg door de nauwe straatjes. Een aanal keren worden we aangesproken door "inwoners" die onze gids willen zijn. We kiezen ervoor om zelf de kashba te verkennen.
We zien een verkoper die ter plaatse bamboe door een machine haalt en op deze manier bamboesap produceert.
Later op de dag gaan we naar de medina
Ik koop er een gevlochten riem. De oude van 10 jaar terug uit Marakesh is aan vervanging toe.
Na afdingen krijg ik de riem voor Dh. 70,- (€ 7,-)
We spreken wel van echt leer.
Na het bezoek aan de medina gaan we weer met de tram; daarna met de taxi naar de Carrefour. hier doen we nog enkele boodschappen en vervolgens gaan we met weer de taxi naar de camper.
Hier laten we de camper nog even wassen en maken daarna een planning voor morgen.
We zijn van plan richting Casablanca te gaan om daar de enorme Hhassan de tweede moskee te bezoeken.
Dinsdag 16 januari. We rijden zoals gepland naar Mohammedia. Onderweg worden we door de nationale politie van de weg gehaald. We hebben een verkeersovertreding gemaakt bij een zeer onoverzichtelijke situatie. We zijn ons van geen kwaad bewust. ik moet mee naar de auto en de agent wil een proces-verbaal uitschrijven. Hij vaag mij een en ander maar ik begrijp hem niet en wil hem ook niet begrijpen. als hij mij duidelijk maakt dat hij geen verbaal wil uitschrijven ( gezien het papier is dat een hele rompslomp) Ik maak hem duidelijk dat ik geen schriftelijk bewijs hoef. Na vele keren te hebben duidelijk gemaakt dat ik er niets van begrijp krijg ik mijn Dh 700,- (€ 70,-) terug en hij wens mij een "bon voyage". enkele kilometers later komen we op een ruime camping met alle voorzieningen. Hier maken we even pauze. Het weer is prima; veel zon.
De camping "Ocean Bleu" ligt een 30-tal kilometers ten noorden van Casablanca.
Woensdag 17 januari. Vandaag gaan we naar Casablanca om de Hassan-ll moskee te bezichtigen. We gaan eerst met de taxi naar Mohsmmedia, daarna verder met de trein naar Casablanca en vervolgens nog een kort ritje met de taxi naar de moskee.
De stichter van deze moskee is de vader van de huidige koning Mohammed VL De moskee heeft een gebedsruimte voor 25.000 gelovigen.
Deze moskee is de op één na grootste ter wereld; na de moskee van Mekka.
Het complex bestaat uit 9 ha., waarvan
2/3 boven de zee is gebouwd.
De minaret, het baken van de islam, is 200 meter hoog en heeft een vloeroppervlak van 25x25 m.
De moskee werd in 1993 geopend en er werkten 35.000 ambachtslieden aan. Allen specialisten en grote vaklui.
De dubbele deuren zijn bekleed met koper, vormen een spilboog en worden geflankeerd door zuilen. Heel imposant.
De gebedsruimte meet 200 x 100 meter.
Het centrale deel van het dak kan worden open geschoven.
Het binnenste van de moskee is onmetelijk groot
Alles is van Italiaans marmer.
Heeft een mooie bom duiten gekost. We moeten denken aan vele miljarden euro's
Ik heb me aen vertellen dat tot op de dag van vandaag de inwoners van Marokko er nog een specifieke belasting voor moeten betalen.
Onder de minaret zijn aparte ruimtes voor mannen en vrouwen om zich voor het gebed te wassen. Dit is een verplichting voor het in gebed gaan.
Vandaag zijn we niet verder Casablanca in geweest.
Casablanca is een enorme stad met zo'n 4 miljoen inwoners in de eigenlijke stad en nog eens 5 miljoen in alle buitenwijken. Het is de grootste stad van Marokko en op 4 na de grootste van het Afrikaanse continent. Het is een stad waar arm en rijk dicht op elkaar leven. De buitenwijken doen zeer armoedig aan; ze leven voor een groot deel in "blikken hutten"
Donderdag 18 januari. we gaan verder richting het zuiden. Het duurt zeker 20 km. voor we stad echt uit zijn. We hebben een camperplaats uitgezocht in Qualidia. Voor we hier echter aankomen rijden we vele kilometers over zeer slechte wegen. We zijn blij dat we tegen half 3 de c.p. oprijden. We zoeken een plaatsje en bestellen bij de wacht een tajine voor morgen. Hier willen we wel een paar dagen blijven en de omgeving wat bekijken.
We hebben vandaag 200 km. gereden. De plaats Qualidia ligt ongeveer 150 km. ten noorden van de stad Safi aan de kust.
De tajine die vrijdagavond werd bezorgd heeft ons heerlijk gesmaakt. Het is een eenvoudig gerecht als stoofpotje.
De smaak was heerlijk.
Het strand is erg netjes; niet voor niets is dit een geliefd vakantibadplaats. Ook nu zien we parasols en strandtentjes. De zee is zeer bekend bij windsurfers.
Het strand is erg netjes ook nu in de winter.
's Avonds zien we er ook vele mensen wandelen.
Zaterdag 20 januari. Het weer is erg lekker; we tekenen voor 22 graden. Ook de komende dagen zullen we niet te klagen hebben; de temperatuur zal steeds iets boven de 20 graden liggen. We blijven hier in ieder geval tot maandag. gisteren de camper een goede beurt gegeven en de fiets laten herstellen in het dorp; de pedaal was los geraakt in de cranck; het draad was uitgesleten. Herstellen kostte Dh. 100,- ( €10,-) geen geld dus.
Zondag 21 januari. Het is weer een prachtige dag. Er is veel bedrijvigheid op het strand; men zet tafeltjes en stoelen klaar. Het lijkt dat er vis op de barbecue gaat. Ik hou in de gaten wanneer het begint.
Tegen 1 uur gaan we naar het strand en zoeken vis uit. Er wordt voor ons dorado op de barbecue gelegd. Even later zitten we op het strand heerlijk vis en gamba's te eten.Er is brood en salade. We krijgen thee na; echte Marokkaanse muntthee.
Wat kun je je nog meer wensen. We vinden het leuk en genieten van de sfeer.
Maandag 22 januari vertrekken we en nemen vor een groot deel de autobaan richting Essaouira.
Onderweg komen we als we de snelweg hebben verlaten door verschillende plaatsen. Vaak zien we dat het marktgebeuren zich op de openbare weg afspeelt.
De wegen zijn vaak van zeer slechte kwaliteit in deze plaatsen.
We komen op de camping in Ounara. Hier hebben we 10 jaar terug ook gestaan. er is weinig veranderd. De camping heet nog steeds Les Oliviers. We kunnen hier even lekker warm douchen.
Dinsdag 23 januari gaan we door naar de stad aan zee Essaouira.
Op het strand zien we niet alleen mensen maar ook de plaatselijke vervoersmiddelen.
Tijdens de wandeling naar de stad zien we dat het leven hier zeer ontspannen verloopt; vooral de ouderen maken zich nergens druk over.
In plaatsen zoals Essaouira is de medina de plek waar de plaatselijke bevolking de boodschappen doet.
Het is er altijd een kleurige bedoening en altijd weer leuk er een bezoek te brengen
In de haven is er altijd wel weer een en ander te zien. Mensen wachten in bootjes tot de vis aan land wordt gebracht.
Het is of er sinds 10 jaar terug weinig is veranderd. We halen op deze manier wel weer herinneringen op.
Woensdag 24 januari. We vertrekken van deze camperplaats, wat eigenlijk een gewone parkeerplaats is,tegen half 9. We betaalden voor deze c.p. Dh 60 (= €6 ). wat een schandelijke hoge prijs is voor deze luidruchtige plaats.
We tanken diesel en doen boodschappen bij de Carrefour. Hier doet zich een opmerkelijk feit voor. in Marokko kun je moeilijk alcoholische dranken kopen. In deze Carrefour hebben ze, weggestopt in een hoek, een deur met niet al te gote letters "Cave Alcool"Achter deze deur een enorme voorraad wijn en andere alcoholische dranken.Allah knijpt waarschijnlijk een oogje dicht. Onze voorraad is nog niet op; we weten nu waar we terecht kunnen. De reis gaat via redelijk goede wegen door een mooi natuurgebied.
Langs de weg vele stalletjes, waar ze argano-olie en miel (honing) verkopen
We lunchen onderweg op een grote parkeerplaats; het weer is prachtig; wel wat wind. Overvloedig zon.
Bij de kust aangekomen; zo'n 40 km. ten noorden van Agadir, zien we een leuke camperplaats aan zee.
We zetten de camper zo neer dat we in de luwte zitten.
We zien vele windsurfers hun spectaculaire sport beoefenen.
Vooral deze plek is bij deze sporters erg geliefd.
Zelfs in Veendam is deze plek bekend. Dit is dan wel voor de echte liefhebber.
We hebben nu in totaal 4000 km. gereden.
Donderdag 25 januari. We gaan van de zee weg en rijden via een goede weg naar Agadir. Het laatste gedeelte is een goede autobaan; we komen niet meer door de echte stranddorpjes. Dat is jammer. Als we de autobaan weer verlaten komen we in Aourir waar we linksaf slaan richting de camping.
We installeren ons en al vrij snel komt er de gasboer; we leveren de Spaanse fles in; hij gaat die vullen en morgen komt hij deze terugbrengen. Jaap en Anneke laten de zonnenergievoorziening repareren. Ze laten en een extra paneel erop zetten en de monteur vervangt de laadregelaar. Die was stuk. De prijs is zeker de helft van dat wat je in Nederland betaalt.
Wat je vaker ziet is dat voornamelijk vrouwen takken gaan plukken van kleine struiken. Wat ze hiermee gaan doen is ons niet duidelijk. We zoeken het nog wel uit.
Vrijdag al heel vroeg komt de visboer. Hij verkoopt tong. Ineke is er als de kippen bij en koopt deze lekkernij. Vers uit zee.
De camping is goed geoutilleerd; het nadeel is dat er zoveel campers zijn met extra gemotoriseerd vervoer. Dit geeft wel wat onnodig lawaai.
De plaats Aourir ligt maar enkele kilometers ten noorden van Agadir. De stad die in 1960 van de vorige eeuw door een enorme aardbeving vrijwel geheel is verwoest.
Zaterdag 27 januari. Na afrekenen (Dh 150,- ) voor 2 nachten ( bijna €14,- ) rijden we door Agadir richting Tiznit. De reis is ongeveer 120 km naar het zuiden, ook vlak aan de kust. Aanvankelijk is het nog wel wat druk, maar via deze prachtige 4-baansweg schiet het lekker op.
Onderweg hebben we een kleine stop bij een watervulstation. Niet alleen campers slaan hier water in; ook laten de herders hun kudde drinken.
In Tiznit slaan we linksaf en na 4 km. bereiken we camping Tazerzite.
Deze camping is vrij nieuw en ook hier zijn alle gemakken aanwezig. Er is een goed restaurant en zelfs een bruidszaal. Vooral de poort doet erg gezellig aan en van bovenaf kijk je de omgeving in. Hier is het ook op de camping vrij druk; waarschijnlijk als gevolg van de overvolle campings in de stad Tiznit.
We liggen,ondanks de toch wel wat koud aandoende wind ,heerlijk in de zon.
We ontvangen hier nog steeds de Nederlandse tv-zenders. Onze nieuwe provider Joyne doet het goed.
Zondag 28 januari. We verlaten de camping om het binnenland in te gaan. Aanvankelijk gaan we door het vlakke land
Na ongeveer 40 km. nemen we een afslag naar Zaonia Sidi Ahmed Ounoussa. Dit is een heilige plaats.
In de zomer is er een grote pelgrimsbijeenkomst. De moskee is bekend om het groene tegeldak; groen is de kleur van de Islam profeten. Deze plaats is verder bekend als oorspronkelijk Marokko.
We gaan richting Tafraoute. De weg gaat langzaam omhoog van 500 meter naar 1200 meter. Boven gekomen zien we "Hotel Kerdous"op een hoogte van 1226 meter.
De lucht betrekt en we verwachten eigenlijk dat het zo gaat regenen. Het blijft bij enkele druppels.
Onderweg stoppen we nog even.
We maken een foto van een wel heel bijzondere begraafplaats
Na enkele kilometers rijden we de camperplaats bij Tafraoute op.
We hebben vanaf Tiznit ( zie A op de kaart) ongeveer 130 km's gereden.
Tafraoute zie punt B.
Tafraoute ligt op een hoogte van 1000 meter. De nacht van zondag op maandag is erg koud. Het vriest zelfs één graad. We hadden de kachel aan vannacht.
Maandagmorgen 29 januari gaan we lopend naar het dorp.
Vooral de oude markt is opvallend primitief. men is nog aan het opbouwen.
We gaan de Souk in. Ineke koopt een paar slippers.
We eten een inheems gerecht en rekenen af voor €15,- voor 4 personen. Werkelijk geen geld.
's Middags zitten we in de zon; wel uit de wind. de temperatuur is 23 graden en dat op een hoogte van 1000 meter.
Dinsdag 30 januari. Het is vannacht niet zo koud geweest als gisteren. Vanmorgen naar de markt. Ineke koopt een zilveren armband (met Berbermotief). Het is wel koud en bewolkt.
We eten weer in het dorp en ook hier valt de prijs weer erg mee. Tegen half 2 komt de zon erdoor en kunnen de zonnepanelen goed bijladen. We doen in de camper toch de verwarming aan; zijn tijdens het eten wel wat "verkleumd".
Tafraout ligt midden in de Anti-Atlas; een gebergte ten zuiden van de Hoge Atlas. deze omgeving is zeer mooi. Enorme vergezichten en prachtige rotspartijen. De stad zelf ligt in een prachtige vallei en wordt omgeven door een ring van graniet, waarvan de kleur aan het eind van de dag verandert van oker in roze.
Tafraout is het gebied van de Ameln, de bekendste van de zes stammen van de Anti-Atlas. Ze hebben een reputatie als scherpzinnige handelaars. Deze plaats is een centrum voor de productie van slippers met ronde tenen in de kleuren rood en geel.
Woensdag 31 januari. We verlaten Tafraout en rijden door het vervolg van de Anti=Atlas.
De natuur is geweldig; we genieten van elke kilometer; en dat zijn er nogal wat. De hoogte blijft heel lang op zo'n 1600 meter. Op een vlak gedeelte drinken we koffie.
In de vallei zien we regelmatig bergdorpjes. De gekleurde gebouwen zijn scholen; hoe de kinderen daar komen is ons een raadsel. veel wordt er gewoon gelopen.
Het weer is erg zonnig; het uitzicht prachtig.
We zien vele vrouwen met takkenbossen lopen.
Als dit voor de verwarming is bedoeld moeten ze nogal wat aanslepen.
Zo tegen 2 uur komen we in Taroudant. Deze plaats ligt in de vallei tussen de Anti=Atlas en de Hoge Atlas. De gemeten hoogte is ongeveer 250 meter.
De stad heeft een stadsmuur van zo'n 7 kilometer. Door één van de poorten gaan we de oude binnenstad in. We brengen, hoe kan het anders,een bezoek aan de Souk. Het stalletje met de leren tassen doet nogal chaotisch aan. Zo is eigenlijk de hele stad. Het verkeer is erg chaotisch; je moet op straat goed oppassen.
De camper hebben we geparkeerd tegen de stadsmuur; de prijs is voor een dag €1,80.
Donderdag 1 februari willen we eigenlijk naar een camping in de stad. Op de fiets ga ik kijken hoe een en ander eruit ziet. Terug bij de camper hebben de vrouwen besloten nar een camping te gaan 100 km. verderop. De stad heeft niets meer te bieden.
We toetsen de plaats Taliouine in. Daar moet een camping zijn met alle faciliteiten. We kunnen daar ook enkele dagen blijven. Onderweg passeren we enkel leuke dorpjes; er is veel vertier.
We komen op de uitgezochte camping en het ziet er goed uit. We zoeken een leuke plek
Het uitzicht is geweldig. Hier kunnen we het wel een paar dagen uithouden.
s Avonds eten we nog een tajine in het leuk Oosters ingericht restaurant. De temperatuur daalt in de nacht tot dicht bij het vriespunt. Vrijdagochtend brengt Ineke de was naar de receptie en de temperatuur stijgt snel tot ver boven de 20 graden. We doen wat schoonmaakactiviteiten en genieten verder van de zon.
De kilometerstand is nu bijna 4600.De laatste dagen rijden we niet meer dan zo'n 100 km. per dag.
Deze omgeving is zeer bekend vanwege de productie van saffraan.
Saffraan is een kruidachtige bolplant en groeit op hoogte tussen de 1200 en 2000 meter. De bollen worden in september geplant. het oogsten gebeurt voor zonsopgang.De plant bloeit maar 8 dagen per jaar. Het gaat hierbij om de rode stempels van de plant. Na het drogen leveren 100.000 bloemen 1 kilo saffraan. Saffraan wordt gebruikt in het eten, als verfstof voor tapijten en aardewerk en voor het kleuren van haar en handen van bruiden. Ook wordt het geacht de spijsvertering te bevorderen en kiespijn te verminderen. Uit voorgaande blijkt wel dat saffraan erg duur is. 1 kg saffraan kost tussen de € 30.000 en 40.000. Bestellingen bedragen vaak 0,05 gram.
Het weekend over blijven we op deze camping. Overdag is het goed weer, maar 's nachts is het toch tegen het vriespunt.
Maandag 5 februari. We vertrekken tegen half 9. Het heeft vannacht licht geregend en het ziet er niet best uit.
De lucht is erg donker en het voorspelt niet veel goeds. We zullen nog wel enkele honderd meters moeten stijgen.
We rijden richting Ouarzazate; naar het oosten.
Het duurt niet lang of we zien sneeuw op de bergen dichtbij. Even later is de weg besneeuwd en langs de kant zien we "winterse" bomen
De wegen zijn ook wat met dooisneeuw bedekt. Voorzichtig rijden. De zon krijgt al snel meer kracht.
Het duurt niet lang of van de sneeuw dichtbij is niets meer te zien.
We blijven op een hoogte van ongeveer 1500 meter. De route door het laatste gedeelte van de Anti-Alpen blijft ons steeds weer boeien.
In Ouarzazate doen we boodschappen en rijden vervolgens door naar de ingetoetste coördinaten bij een stuwmeer.
We zetten de camper gunstig neer wat betreft de wind; want ook hier staat er een behoorlijk briesje; we wachten even met het uitdoen van de schotel.
Opvallend is ook nu weer dat de waterstand in dit stuwmeer hier ook aanmerkelijk is gezakt. We zien dat dit jaar in de landen waar we geweest zijn steeds vaker het geval zijn. Wel wat verontrustend vinden wij.
Vandaag reden we ongeveer 130 km. De camperplaats ligt iets ten oosten van Ouarzazate vlak bij de plaats Skoura aan de N10.
Dinsdagmorgen vertrekken we vrij vroeg richting het oosten. We gaan naar de bekende Gorges.
Aanvankelijk is het weer prima.
Het eerste gedeelte gaat via een prachtige weg en vrij vlak. Echter wel op een hoogte van zo'n 1500 meter.
We blijven op deze hoogte rijden. De streek heet dan wel De Dades Vallei, maar op respectabele hoogte.
Langzamerhand komen we in de buurt van Boumalne Dades.
Steeds als we door dorpjes komen, hoe klein ook, zien we wel een moskee en soms wel meerdere.
Na Boumalne gaan we het begin van de Dades Kloof in. We zien dat er hier vanochtend vrij veel sneeuw is gevallen; het dooit echter ook weer snel.
Meer en meer zien we sneeuw op de bergen liggen.
Als we een stop maken om koffie te drinken merken we ook hoe koud het is.
Hoe verder we naar de echte kloof rijden, zoveel te slechter wordt het weer. Het begint zelfs wat te sneeuwen en we moeten nog een 10-tal kilometers naar de ingetoetste camping.
We vertrouwen het niet; het begint harder te sneeuwen. We keren terug.
Blijft over de Todra kloof.
Jaap en Anneke gaan niet verder mee. We spreken af dat ze de coördinaten sturen van de camping in Skoura. We zien elkaar daar wel weer. Wij gaan door naar de Todra kloof; we zijn hier 10 jaar terug ook geweest en weten ongeveer waar we terecht komen.
Het is dezelfde camping waar we toen ook zijn geweest. Leuk om deze herinneringen weer op te halen.
Vanuit hier is het 6 km. naar de ingang van de Todra. Morgen gaan we.
Woensdag 7 februari. Zoals gepland gaan we tegen 9 uur naar de Todrakloof; het is ongeveer 6 km.
De Todrakloof heeft rotswanden die zich 30 meter hoog aan weerszijden van de smalle doorgang verheffen.
De weg is breed genoeg; ook voortegenliggers.
Dit zijn de indrukwekkendste rotswanden van Zuid-Marokko en zeer bekend bij ervaren bergbeklimmers.
De rivier de Wadi Todra is op dit moment vrijwel helemaal droog; dit was 10 jaar geleden wel anders.
Gisteren heeft het hier nog gesneeuwd.
Aan de kant van de weg liggen nog de restanten.
Halverwege, zo na 8 kilometer, gaan we terug. De weg is hier gedeeltelijk opgebroken.
We vonden al dat er zo weinig verkeer van de andere kant kwam.
Zelfs in deze onherbergzame streken zien we nog een kudde vee. Dit keer zijn het zwarte schapen.
Op het eind van de kloof; dus weer bij de ingang, betrekt de lucht en zijn de mooie berggezichten met veel schaduwvorming voorbij. Het mooiste moment van de dag is dan ook 's ochtends net te laat.
Later in de morgen knapt het weer helemaal op en zien we prachtige luchtpartijen.
Tegen 2 uur rijden we de camping op. Jaap en Anneke verwelkomen ons. er staan weinig campers (slechts 2). Opvallend was vandaag dat we weinig campers hebben gezien. Zowel in de kloof als op straat. We zitten een poosje in de zon, maar ook hier betrekt het en gaan we naar binnen.
Donderdag 8 februari. We gaan richting Ouarzazate om vandaar uit de weg te vervolgen naar Marrakesh.
Even buiten deze plaats worden we door de politie erop attent gemaakt dat de pas door de Hoge Atlas vanwege sneeuw dicht zit.
We kunnen dus niet verder. We drinken koffie langs de weg en zien een echt winters landschap.
We maken nog even een foto van de filmstudio.
In het verleden is hier de film Ali Baba en de 40 rovers opgenomen. Nu is het een museum.
Ongeveer een uur later kunnen we gedeeltelijk de weg vervolgen; niet naar Marrakesh maar naar de volgende camping; een 20-tal km's verder.
We zien een landschap, die eigenlijk niet bij Marokko hoort; vele mensen maken foto's van dit zeldzaam tafereel.
Hoe mooi kan het zijn in Marokko.
.
Even later rijden we de camping op. Ook hier ligt veel sneeuw
Er staan 2 campers; we kunnen er makkelijk bij.
Buiten de camping is het ook hier een prachtig gezicht.
Later in de middag is de sneeuw op de camping vrijwel geheel verdwenen. Het is er nog wel wat drassig. Ook dat zal snel opgedroogd zijn gezien de kracht van de zon.
Morgen zien we wel weer of we dan de pas door de Hoge Atlas wel over kunnen. Vandaag reden we maar 50 km.
Vrijdag 9 februari.
Vandaag gaan we proberen of we de pas door de Hoge Atlas kunnen rijden naar Marrakesh
Bij de receptie vertelden ze ons dat op de splitsing 10 km. verderop de politie zal aangeven of de pas wel of niet door sneeuwval is gesloten.
Daar aangekomen vertellen ze ons dat we over een uur kunnen doorrijden.
Na 3 kwartier krijgen we toestemming
Aanvankelijk gaat alles goed naar wens. We zien alleen sneeuw op grote afstand. Opvallend is we dat er geen tegenliggers zijn
Langzamerhand zien we meer sneeuw; de pas is nog ver en hoog; ruim 2200 meter. Wij bevinden ons nu op een hoogte van 1500 meter.
We moeten dus nog even klimmen; de weg is op dit moment redelijk te rijden; niet al te veel
kuilen
We zien na verloop van tijd ook sneeuwranden langs de kant van de weg.
Hier zijn de sneeuwruimers al langs geweest.
We komen steeds meer in de sneeuw; de weg is nog goed berijdbaar.
Ook nu zien we geen tegenliggers.
Even later is het zover; de sneeuwploeg heeft een enorme hoop sneeuw van de weg geblazen; de weg is goed berijdbaar.
De weg zelf wordt nu ook minder; er zitten vele kuilen in.
Van de andere kant komt geen verkeer.
De weg wordt steeds smaller; we gaan met een slakkengangetje omhoog.
Na veel inspanning en goed opletten en niet al teveel snelheid.omen we op de top van de pas op ruim 2200 meter hoogte.
We dalen af via een enorme brede weg; als dit zo blijft. We hebben het nauwelijks gezegd of de weg versmalt zich en is van een zeer slechte kwaliteit. Nu is er wel verkeer van de andere kant; het gaat met een gangetje naar beneden.
We hebben echter geen moment het gevoel gehad dat we onverantwoord bezig waren.
Vlak voor Marrakesh komen we weer in de "bewoonde wereld" Even later rjden we de camping op.
Het was een ervaring om nooit te vergeten.
Zaterdag 10 februari. We gaan met de taxi van de camping naar de stad Marrakesh. De afstand is ongeveer 13 km. Hij zet ons af bij het grote plein.
Marrakesh is één van de 4 koningssteden samen met Rabat, Fes en Meknes.Het heeft ruim 1 miljoen inwoners.Het kloppende hart van de stad is het plein: Place Jemaa el- Fna. Dit plein staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Dit unieke plein is al eeuwenlang het centrum van Marrakesh. Het plein heeft een gruwelijk verleden: Tot de negentiende eeuw werden hier misdadigers onthoofd. 's Ochtends ia er een goederenmarkt en na zonsondergang wordt het pas gezellig. Slangenbezweerders, acties met apen en vele andere activiteiten.
Het kost enige moeite dit te fotograferen; men wil geld zien.
Mensen in verschillende klederdrachten maken vaak muziek
Zij doen dit ook voor geld.
Het opbouwen van de avondmarkt gebeurt in een zeer snel tempo; men doet dit elke dag weer. Voor het grootste deel zijn het allemaal eettentjes.
Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat hier ook nog t.v. gekeken kan worden.
Tegen het plein aan ligt een enorme souk.
Ik koop weer een leren (echt leer) riem.De prijs schommelt steeds rond de €10.-
's Avonds is het een heel ander plein. er wordt veel gegeten en de attracties van 's middags blijven gewoon staan.
We hadden de taxi om 10 uur besproken; het had wel iets eerder gemogen; we wachten af in de nu toch wel koude avond
Zondag en maandag blijven we op de camping en genieten van een heerlijk zonnetje. Morgen gaan Jaap en Anneke hun eigen weg; Anneke wil vanwege de ervaring met slechte wegen niet meer over N-wegen. Wij willen via de N-8 richting Meknes en Fes. Onderweg is nog wel het een en ander te zien.
Of we Jaap en Anneke nog weer ontmoeten weten we niet. We hebben niets afgesproken. We houden echter Whats App contact.
Wij blijven dinsdag nog op deze camping; we hebben beiden de griep. Hopelijk gaat het snel weer over; dan gaan we morgen verder.
Woensdag 14 februari. We blijven vandaag nog op de camping.
Donderdag 15 februari. We vertrekken; we zijn nog niet helemaal hersteld, maar we gaan. We rijden via de N8 richting Meknes en Fes.
Onderweg maken we een pauze en zien de laatste 3 ritten op de 10 kilometer. Wat een deceptie voor Sven Kramer en wat mooie sport van Bloemen en Bergsma.
We verlaten de N8 en rijden de Midden Atlas in. Weer een geweldig natuurschoon en goede wegen.
In het plaatsje Cascades d'Ouzoud gaan we naar een camping Het is er klein maar gezellig. De uitbaters zijn Nederlanders. Er is nog een plaatsje voor ons.
Morgen ga ik op de fiets naar de watervallen; zo'n anderhalve kilometer.Ineke is nog niet zover hersteld dat ze dit kan lopen. Ondanks de "ongemakken"reden we vandaag over goede wegen en door mooi natuur 150 kilometer.
Het is nu zondag 18 februari. We feliciteren onze schoonzoon met z'n verjaardag. Wij zijn nog niet helemaal opgeknapt; het gaat wel wat vooruit maar zeer langzaam. We doen wel de gebruikelijke huishoudelijke activiteiten; het bed moet verschoond en de camper wat gestoft. We voeren het afvalwater af en legen de w.c.- cassette.
Het is zoals ik al zei een kleine maar gezellige camping; het doet wat kneuterig aan. Toch is het verloop wel sterk; maar staat hier over het algemeen krijgen wij de indruk niet zo lang
In de middag g ik op de fiets naar de watervallen en maak daar wat foto's
Het valt me nog mee dt er nog zoveel water naar beneden komt; ook hier klaagt men dat er te weinig regen is geweest tot nu toe en dat het al aardig droog begint te worden. Voor de zomer zal dat zeker een waterprobleem geven.
De watervallen zelf geven een groot hoogteverschil. Onderin de kloof zien we vele terrasjes en zelfs bootjes die op de rivier beneden varen. Wel een leuk aanzicht en omdat het zondag is vandaag zijn er ook wel Marokkaanse toeristen. In de toeristenboekjes wordt dit als een "must"aangegeven. We vinden dit eigenlijk ook wel. Nou "we". Ineke is niet mee geweest; ze zag de afstand lopen nog niet zitten. Maar goed ook; het lopen was wat op en af en met die hitte. Nog maar even niet.
Al met al is dit toch wel een leuk gebied in dit gedeelte van Marokko; Via de N8 rijd je dit snel voorbij. Jammer !
Maandag 19 februari verlaten we de camping in Cascade d'Ouzoud en rijden dezelfde weg als vorige week donderdag terug.
Ook nu genieten we weer van het prachtige landschap met geweldige bergweggetjes.
Opvallend is ook hier weer dat in dit stuwmeer het waterpeil al enkele meters is gedaald.
Marokkanen vertellen ons dat er de afgelopen periode dat er veel regen moet vllen dit niet is gebeurd; men voorspeld grote problemen over een paar maanden.
Dinsdag 20 februari gaan we de stad bezoeken; we staan er met de camper immers vlakbij; 's Middags doen we een ritje met de koets en vertelt de "chauffeur" het een en ander.
Deze 2 hoefijzervormige poorten zijn met talrijke ingewikkelde kantachtige patronen versierd. Ze geven de rijkdom aan van het koninklijke Meknes van vroeger. de tijd toen Moulay Ismail hier koning was. Aan deze koning is een mausoleum gewijd die op dit moment wordt gerestaureerd. In april bij een bezoek van de koning moet alles klaar zijn.
Het paleis zelf mag je niet bezoeken. De poort mag je wel fotograferen; maar niet de wachters.(Sorry)
We zien dat achter de poort een enorme tuin ligt; ook niet voor publiek toegankelijk.
Dat ook de oude koning van vroeger, Moulay Ismail, goed in weelde leefde getuigden de stallen, die ruimte boden voor 5000 paarden.
De stallen stonden aan de rand van de oude stad; deze werd ommuurd door een enorm bouwwerk.
Alhoewel de stad Meknes qua uitstraling geen Marrakesh is; doet het geheel en vooral de pleinen niet zo chaotisch aan.
's Avonds nemen we de beslissing om terug te gaan naar Europa. We hebben eigenlijk geen zin meer om de laatste bezienswaardigheden te bezoeken; zoals de heilige plaats Moulay-Idriss; de plaats waar één van de belangrijkste koningen ligt begraven. De griep heeft onze reserves zodanig aangetast, dat het ons te veel energie gaat kosten..
Woensdag 21 februari vertrekken we op tijd en komen tegen 11 uur op de camperplaats bij een Hotel Rif aan;vlak bij de plaats Ouazzane. Dit ligt ongeveer 120km ten noorden van Meknes aan de N13. Vanuit hier is het nog zo'n kleine 200 km. naar de haven van Tanger; Tanger Med.
Men is op dit moment bezig met het een en ander te renoveren; zoals het zwembad. de voorzieningen zijn goed; warme douches en elektra inbegrepen. Evenals zelfs de broodjes morgenvroeg. We kijken nog even naar het schaatsen en plannen de dag van morgen.
Donderdagmorgen tegen half 9 vertrekken we richting Tanger-Med voor de oversteek naar Spanje-Algeciras. Het weer is prima en de tocht gaat voor een deel door het westelijk Rifgebergte. Ook hier is de natuurschoon geweldig; weer anders dan we gewend zijn.
Onderweg, tijdens het koffiedrinken, geef ik mijn Marokkaanse gasfles aan een Marokkaan die met zijn dochtertje even bij ons kwam kijken.
We zien een stuwmeer en constateren dat de waterstand hier redelijk blijft
Het is dus niet overal zo dat het waterpeil zakt.
Via Tetuan rijden we langs de Middellandse zeekust. Wat is het hier mondain; overal resorts. de aanbiedingen aan de kant van de weg aten zien dat je voor €45.000 reeds koper bent van een appartement.
Vlak voor Tanger-Med tanken we nog even vol. We moeten niet te veel Dirhams overhouden. Bij het inchecken voor de boot zien we dat we pas om half 6 (marokkaanse tijd) kunnen vertrekken. Vanaf 4 uur kunnen we inchecken. Het is dus nog even wachten.
's Avonds zien we nog een leuke zonsondergang in de haven van Tanger-Med.
Tegen de tijd dat de boot er is , is het helemaal donker.
Onze Marokko-reis zit erop. We waren precies 6 weken in dit Afrikaanse land. We reden 3300 kilometer. We hebben nu een totaal van 6300.
Dit land heeft ons, net zoveel bekoord als 0 jaar terug. Enerzijds hebben we vele nieuwe indrukken opgedaan en anderzijds herinneringen opgehaald. Uiteindelijk hebben we niet zo veel verschil gezien met de eerste keer.
De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Van enig gevoel van onveiligheid was in het geheel geen sprake. Wel zagen we ook nu weer dat Marokko een echt Afrikaans land is met eigen normen en waarden
Normen en waarden die voor Europeanen; en dus ook Nederlanders, niet altijd begrepen worden.
Hoe vaak hoor je niet: "Dat moeten ze zus en zo doen"of " "Zet de werkelozen maar in voor werkzaamheden" We willen dan te vaak onze normen "opleggen"; wie zijn wij om dat te willen?
Veranderingen in dit soort (Afrikaanse) landen moet van binnenuit komen. We kunnen wel helpen, maar niet opleggen wat er moet veranderen.
Als je Marokko op deze manier bekijkt, zie je een heel mooi land, met veel afwisselend natuurschoon met een vriendelijke en gastvrije bevolking.
Kun je dit niet, dan moet je een dergelijk land niet bezoeken; dan ontgaat je er veel aan mooie dingen.
Donderdagavond tegen een uur of 11 komen we op de camperplaats in Algeciras. We drinken nog iets en gaan slapen. De volgende dag blijven we hier en doen bij de Lidl de noodzakelijke boodschappen.
Zaterdag 24 februari vertrekken we rustig. We rijden via de A7 en bij Salobrena gaan we naar een camperplaats; het is dan tegen half 1. We kunnen de massastart van het schaatsen zien.
We hebben een leuk plekje en kijken uit over de zee. Morgen zullen we naar een meer definitieve plaats zoeken...
We zullen niet elke dag verslag doen; alleen als er iets te melden is.
Zondagmorgen 25 februari gaan we weer verder. We hebben Almerimar ingetoetst; alleen om de kustweg te kunnen volgen. Op een gegeven moment zien we Guardias Viegas op een bord aan de kant van de weg. Hier hebben we in het verleden ook al eens gestaan. We zijn nieuwsgierig hoe het er nu uitziet. Aan de kust gekomen zien we dat er campers staan. De plaats ziet er leuk uit; we zoeken een plekje.
Als we hier niet worden weggestuurd kunnen we wel een paar dagen blijven. De politie komt langs en zegt niets.
Maandag 26 februari ga ik op de fiets naar Almerimar. De afstand is zo'n 5 km.enkel. Bij de haven is een reguliere camperplaats gekomen; ziet er leuk uit; is echter wel druk. Op de weg terug nog een camperplaats met alle voorzieningen; er is nog wel plaats. 's Middags vul ik water bij. Als het weer morgen slechter is,gaan we verder.
Dinsdag 27 februari. Nadat ik wakker ben, word ik gefeliciteerd met mijn 75e verjaardag. Ineke: "Nog vele jaren". Dat hopen we dan maar.
De felicitaties via e-mail en whats app komen binnen. "Waarom komen ze niet persoonlijk de felicitaties brengen?" Het is maar 2700 km. De verjaardag verloopt in alle rust. We zitten buiten in de zon en , met de parasol, ook uit de wind. Het weer is prima; beter dan de voorspelling van "Weer on line" Morgen zien we wel hoe het weer zich ontwikkelt.
Woensdag 28 februari. De weersvoorspelling is niet al te best; er is veel kans op regen en nogal wat wind. We bekijken hoe het weer verder naar het noorden is en besluiten naar San Juan de Los Terreros te gaan. Deze plaats ligt 20 km. ten zuiden van Aguilas en we hebben hier vaker gestaan. we zoeken een leuk plaatsje; er is ruimte genoeg.
Donderdag 1 maart. Het weer is ook hier niet geweldig en we rijden naar de voor ons bekende camperplaats bij El Campello; zo'n 200 km. verder naar het noorden en 20 km. verder dan Allicante. We komen hier tegen 2 uur aan en de verwachting is dat het vrijdag nog een "slechte"dag is met af en toe regen en geen zon. De plek is bijna vol; we vinden nog een leuk plaatsje.
Vrijdag 2 maart . Deze voorspelling klopt wel. Weinig zon en een miezerig regentje. We doen boodschappen bij de Lidl; deze is op loopafstand. Voor de rest van de dag lezen we en doen kleine klusjes, zoals water bijvullen. De verwachting is dat het in de loop van de middag gaat opklaren. We zien wel. De voorspelling voor de komende dagen is heel goed. We zullen hier dan enige tijd verblijven. Deze week was immers ook gepland als een niet al te beste week wat het weer betreft.
Dinsdag 6 maart. De afgelopen dagen zijn we in El Campello gebleven in de hoop op beter en zonnig weer. Dat was niet altijd zo. Nu op dinsdag is het beter; regelmatig zon en minder wind; we kunnen buiten zitten.
De voorspelling voor de komende tijd is goed; Dus we blijven hier nog wel even.
Woensdag 14 maart. We zitten nog steeds in El Campello; we hebben het hier goed naar onze zin. We hebben een leuk plekje en van's morgens vroeg tot 's avonds laat de zon. Als die er is tenminste en meestal is dat zo. de laatste tijd. We zitten dan ook veel buiten en hebben het zicht op de Rio Seco ( de droge rivier). We zien veel watervogels zoals meerkoeten, eenden, zilverreigers. Op deze plek staan ook Harold en Marjan Schaap uit Hoogezand; we kennen hen van eerdere jaren. Af en toe drinken we een wijntje of gaan op de boulevard naar een terrasje. Langzamerhand maken we plannen voor de terugreis; alhoewel we nog niet exact weten wanneer en hoe we gaan rijden.
Zondag 18 maart. We besluiten vandaag richting Cullera te rijden; een afstand van 160 km. Vorig jaar zijn we hier ook een paar dagen geweest en hebben de Fallasfeesten in de stad meegemaakt. Ook nu weer is het dit jaar weer hetzelfde weekend.
's Avonds zien we een prachtige zonsondergang. Ineke maakt weer een foto; het is toch elke keer weer anders. De camperplaats is ontzettend groot; bij benadering schat je dat er honderden campers kunnen staan. Het is er nooit vol volgens horen zeggen. Maandag is het droog; de zon schijnt af en toe, maar er is veel wind. Buiten zitten kan eigenlijk niet. Morgen is het waarschijnlijk beter. We zien wel.
Dinsdag 20 maart. Het weer is niet zo om hier nog langer te blijven; de wind is te sterk om buiten te zitten. We vertrekken richting Hospitalet; we hebben van de familie Schaap een adres iets ten zuiden hiervan. We toetsen de coördinaten in en komen zo tegen half 3 aan op een hele mooie camperplaats.
Er staan een paar campers en we hopen dat we hier vannacht mogen blijven staan. De tweede foto is vanuit de camper; een prachtige plek. De plaats Sant Jordi ligt ongeveer 20 km. ten zuiden van Cambrills.
Woensdag 21 maart gaan we richting Frankrijk. Het is goed reisweer; alleen staat er een sterke wind. We rijden eerst via de autobaan rond Barcelona en dan richting Girona. Hier gaan we zoals we altijd rijden via de nationale weg. Een voor de grens tanken we nog even goedkopere brandstof. In Frankrijk is het aanmerkelijk duurder. Tegen half 3 komen we op de parkeerplaats in Serignan. Hier stonden we ook op de heenreis. er staan een aantal campers; het is echter lang niet vol. De nacht is erg koud zo tegen het vriespunt. We laten de kachel op laag.
De volgende ochtend staat de zon al vroeg aan de hemel; het is echter erg koud. We toetsen de camperplaats in van het Vogelpark in Villars les Dombes. Ook nu weer staat er een forse wind; het blijft eigenlijk de hele reis zo.Tegen half 4 komen we aan bij het park. Hier hebben we reeds vele keren gestaan en vinden snel een plekje. Van buiten zitten is echter geen sprake; we wennen alvast aan het koude weer wat ons te wachten staat in Nederland.
Vrijdag 23 maart We rijden tegen half 9 en willen eigenlijk naar Klüsserath. Een camperplaats waar we reeds een aantal keren hebben overnacht. De reis verloopt heel goed; het is goed reisweer en zonder dat we een reden hebben vinden we dat er heel weinig verkeer op de Franse autobanen is. Tegen 4 uur komen we in Klüsserath en het blijkt dat de camperplaats pas zondag open gaat. Een van de "werkers" geeft ons een adres in Minheim. deze plaats is het hele jaar open.
Het is een goed ingerichte camperplaats aan de Moezel een aantal kilometers ten noorden van Bernkastel-Kues; we zoeken een plekje en kijken of de schotel ontvangst heeft voor de oefeninterland van Nederland tegen de Engelsen. Het is ook hier geen probleem. Morgen richting huis.
Zaterdag 24 maart. Vandaag de laatste etappe. We vertrekken tegen half 9 richting huis. Het is prachtig reisweer. De zon schijnt. Het is niet druk; er is op de weg geen vrachtverkeer. tegen 3 uur zijn we thuis.
We kunnen terugkijken op een mooie reis. We hebben beiden echt genoten van Marokko. We reden door de Anti-Atlas; de Hoge-Atlas; de Midden-Atlas en de westkant van het Rifgebergte. Allen verschillende soorten berggebieden. Hier was het hoogtepunt wel d sneeuw op de Hoge-Atlas. We bezochten steden als Rabat, Casablanca, Marrakesh en Meknes. Hoogtepunten waren hier het Mausoleum van Mohammed ( de grootvader van de huidige koning) in Rabat; de grote moskee van Hassan ll in Casablanca en het grote plein in Marrakesh. Verder viel ons de vriendelijkheid van de Marokkanen op. Veroordeel Marokko niet op grond van een klein aantal die in ons land verkeerde dingen doen.
Na Marokko hebben we nog een aantal weken in Spanje overwinterd. Jammer was dat het weer niet echt meespeelde; vaak was er te weinig zon en teveel wind.
Tekst: Ede. Foto's Ineke. Veendam, 26 maart 2018.
Heel veel plezier en we blijven jullie volgen. Groetjes van ons.
Groetjes, Minke
hartelijke groeten
De italieaanen kunnen er wat van, maar de Marokkanen spannen de kroon. Mooie foto’s Ineke! Geniet verder. Groetjes Pieter en Berta
Dit is niet overwinteren in de zon, maar het lijkt wel opweg naar de wintersport in Oostenrijk of zo...... wel prachtige foto’s. Veel plezier verder en wees voorzichtig. Liefs P&B
Geniet van jullie verdere reis. Ede, alvast gefeliciteerd, Ineke ook
proficiat en 'n gezellige dag. gr. Marjolijn en Harry